Wycieczka do Warszawy

19 stycznia 2022r uczniowie klas III – VIII uczestniczyli w wycieczce do Warszawy. Głównym punktem programu było zwiedzanie wystawy Cosmos Discovery –kosmicznej wystawy eksponatów NASA, największej  na świecie wystawy kosmonautyki” Cosmos Discovery Space Exhibition”. Wystawa zawiera setki oryginalnych eksponatów z USA, Rosji oraz Polski, które znajdowały się w kosmosie, unikalną kolekcję oryginalnych skafandrów i prawdziwych modeli statków, promów kosmicznych i rakiet.

 Uczniowie mogli zobaczyć prawdziwe podzespoły statków kosmicznych, historyczne elementy wyposażenia ,  czy  stację orbitalną MIR w skali 1:1.

Ogromną atrakcją była możliwość doświadczenia szkolenia astronautów w najnowocześniejszej technologii 3D w interaktywnym, kosmicznym obozie treningowym.

Kolejnym punktem programu było odwiedzenie  jednego  z najbardziej atrakcyjnych części Warszawy a mianowicie Placu Zamkowego z Zamkiem Królewskim i Kolumną Zygmunta III Wazy Wpisanego na listę dziedzictwa światowego UNESCO. Uczniowie pospacerowali uliczkami Starego Miasta, zobaczyli roztaczający się ze wzgórza zamkowego piękny widok na miasto oraz Stadion Narodowy.

 

Po obiedzie  uczniowie mieli możliwość zobaczenia Królewskiego Ogrodu Świateł znajdującego się w Muzeum Pałacu w Wilanowie. Jest to wystawa plenerowa, której tysiące kolorowych diod ułożono w finezyjne kształty.  Przy pałacu uczniowie  przespacerowali się 75-metrowym  świetlistym tunelem, w którym rozbrzmiewa muzyka klasyczna. Na dziedzińcu znajduje się rozświetlona pergola, za którą rozpościera się Zimowy Ogród Króla. W nim uczniowie  spacerowali aleją obsadzoną pnączami i podziwiali rozkwitające światłem drzewka.

Uczestnicy wrócili z wycieczki zadowoleni i naładowani pozytywną energią. To był naprawdę ciekawy dzień!

EC, KS, BG,BZ

                                                                LEKCJA HISTORII

20 stycznia 2022r. uczniowie klas I-VIII uczestniczyli w przedstawieniu historycznym pod tytułem "Konstytucja 3 Maja". Prowadzący, Pan Jacenty Ordowski przedstawił uczniomo koliczności powstania i przebieg uchwalenia najważniejszej ustawy rzadowej jaką była Konstytucja 3 Maja - pierwsza w Europie a druga na świecie. Uczniowie dowiedzieli się o zdradzie "Targowiczan" oraz kim oni byli. Dowiedzieli się również, że po utracie niepodległości w 1795roku, przez 123 lata rozbiorów, to właśnie konstystucja była symbolem dążeń narodu, dokumentem przypominającym o tradycjach niepodległośoiwych naszego państwa. Była to przepiękna lekcja hIstorii.                                                                                                                                                         B.CH

21 -22 stycznia

Z okazji Waszego święta każda wnuczka i każdy wnuczek pamięta, że to dzień, w którym, nawet jeśli pada śnieg czy deszcz, hula wiatr i mróz szczypie w uszy, to jest ciepło i przyjemnie na duszy, bo wiemy, że jesteście przy nas. KOCHANYM BABCIOM i DZIADKOM DZIĘKUJEMY ZA WSZYSTKO ...

,

,,Nie ma jak babcia,
jak babcię kocham,
bez babci byłby kiepski los.
Jak macie babcię to się nie trapcie,
bo wam nie spadnie z głowy włos.”

Wanda Chotomska ,,U babci jest słodko’’

 

,,Że dziadkiem bycie to radocha,
Niespodziewane odkrywanie co dnia.
I dziadek wie, że wnuczka kocha,
A druga wnuczka takie zamiary ma.’’

Kazimierz Staszewski ,,Dobrze być dziadkiem’’

,,Jeszcze swój egzamin zdasz”

Nie jest to żadne ważne wydarzenie historyczne, rocznica, uroczystość, o której często możecie przeczytać na naszej stronie. Po prostu 15 maja 1967 roku miała miejsce premiera autorskiej płyty Czesława Niemena (Wydrzyckiego, zmarłego 17 stycznia 2004 r.) - ,,Dziwny jest ten świat”. Pierwszy polski longplay (płyta długogrająca) został uhonorowany ,,Złotą Płytą” za sprzedaż ponad 100 tysięcy egzemlarzy, co nawet po ponad pięćdziesięciu latach robi wrażenie. Niemen to artysta, którego występy i płyty były wydarzeniami, oczekiwanymi przez słuchaczy. Wyprzedzającym modę i muzyczne gusty. Obok wspomnianego hymnu rockowego nagrał między innymi takie szlagiery (przeboje, hity), jak: ,,Wspomnienie”, ,,Sen o Warszawie”, ,,Czy mnie jeszcze pamiętasz?”, ,,Jeszcze swój egzamin zdasz”.  Był jednym z prekursorów ,,poezji śpiewanej”, który potrafił przybliżyć nastolatkom tak trudny repertuar, jak: ,,Bema pamięci żałobny – rapsod” (Cypriana Kamila Norwida), ,,Kwiaty ojczyste” (Tadeusz Kubiaka) czy ,,Jednego serca” (Adama Asnyka). To naprawdę ciekawe i melodyjne piosenki, po które warto kiedyś sięgnąć.

 

J.

ZIma, zima, zima....

W ostatnich dniach przedszkolaki z grupy 3-4-latków realizowały zajęcia o tematyce zimowej. Zima to prawdziwa kopalnia pomysłów i inspiracji dla dzieci, które wykonywały różne prace plastyczne. Dotyczyły one bałwanków, śniegu, choinki oraz wielu innych kojarzących się z tą porą roku rzeczy.

E.Z

Zimowe Igrzyska Olimpijskie

4 lutego rozpoczną się XXIV Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Pekinie. Przed niemal stu laty (1924 r.) we francuskim Chamonix obyły się I Zimowe I.O., w których wzięła udział zaledwie siedmioosobowa polska ekipa. Polacy na pierwsze trofeum musieli czekać aż do 1956 roku, kiedy Franciszek Groń – Gąsiennica zdobył brązowy medal w kombinacji norweskiej, pierwszy polski medal olimpijski w sportach zimowych. Wprawdzie każdy z 22 medali zdobytych przez Polaków jest godny uznania i szacunku, ale szczególnie te osiągnięcia zapadły w pamięci kibiców: złoto Wojciecha Fortuny w skokach w 1972 r. (o 0,1 pkt), 4 medale Kamila Stocha w skokach (3 złote i 1 brązowy), 5 medali Justyny Kowalczych w biegach (2 złote, 1 srebrny, 2 brązowe), złoto Zbigniewa Bródki w łyżwiarstwie szybkim w 2014 r. (zwyciężył o 0,003 sekundy!), 4 medale Adama Małysza (3 srebrne, 1 brązowy). Kolejne Igrzyska Olimpijskie to kolejne emocje, sensacje i rozczarowania.

 

J.

GRAMY?

W ciągu kilku ostatnich miesięcy wcieliliśmy się w poszukiwaczy i odkrywców gier planszowych (planszówek) Wprawdzie to prawdziwe ,,złodziejki czasu”, ale zarazem bardzo pomysłowe gry, zachęcające do myślenia, rozwijające pomysłowość, pamięć, słownictwo. Zarówno dla jednej, jak i kilku osób. Jeżeli chcecie sami się o tym przekonać, sięgnijcie po: Scrabble Junior (dla młodszych), Scrabble, Monopoly (różne odmiany), Superfarmer, Bierki (dla mistrzów cierpliwości i dokładności), Krzesła, Memory, Gravitrax (niezła jazda!). My sprawdziliśmy i wiemy, że warto.

 

J

DZIEŃ FILATELISTY

6 stycznia 1893 r. w Krakowie powołano Klub Filatelistów. Filatelistyka to obecnie jedno z mniej popularnych zainteresowań, dawniej – marki (tak nazywano znaczki) były prawdziwym oknem na świat, rzadką okazja kontaktu z całym światem, takim papierowym internetem. Nie ma w tym przesady, ponieważ walory filatelistyczne (znaczki, karty pocztowe, koperty FDC – Pierwszego Dnia Obiegu, całostki, datowniki) przedstawiają ciekawe informacje na temat aktualnych wydarzeń, historii, sportu, religii, fauny, flory, sztuki, techniki. Przed wojną ze znaczków Polacy mogli się dowiedzieć o sukcesie Franciszka Żwirki i Stanisława Wigury w międzynarodowych zawodach lotniczych Challenge (1932 r.), o pierwszym polskim locie do stratosfery (1938 r.). W czasie II wojny światowej marki były orężem propagandowej walki z okupantem. Wydania Poczty Polskiej to często małe dzieła plastyczne, na przykład seria z 1965 poświęcona Mistrzostwom Świata w Żeglarstwie czy piękna seria upamiętniająca dinozaury. Świat i Polska na małym kawałku papieru.

 

J.

RECENZJA WIARY?

W 2007 roku Tomasz Wiszniewski za film ,,Wszystko będzie dobrze’’ otrzymał nagrodę dla najlepszego reżysera na 32. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Czy zasłużenie?

Reżyser opowiedział historię pewnej rodziny, która bardzo cierpi z powodu choroby matki (granej przez Izabelę Dąbrowską). Jej syn Paweł (Adam Werstak) biegnie do Częstochowy, by poprosić Maryję o wyzdrowienie mamy. Dramat obyczajowy pokazuje, jak ważną rolę w naszym życiu gra wiara. To właśnie kilkunastoletni Paweł ma w sobie więcej wiary, oddania Bogu niż niejeden dorosły. Największą wartością filmu, według mnie, jest wiara i zaufanie, którym obdarza chłopiec Najświętszą Panienkę. Reżyser skupia się na tym, by pokazać, jaką rolę ona gra w życiu człowieka. Daje nam siłę, by przetrwać najgorsze chwile. Każdy potrzebuje bodźca, który zachęci go do działania, a może nim być Bóg. Ludzie od niepamiętnych czasów wierzą, co pomaga im w prowadzeniu normalnego życia bez obawy, że gdy zakończy swój żywot na ziemi, nic po nim nie pozostanie. Daje nam nadzieję na coś dobrego, lepszego niż dotychczas. Otrzymujemy coś pięknego, czego nie umiem opisać. Pomoże zrozumieć, że jesteśmy tu dla wyższych celów. Osoba bez wiary jest jak sarna bez nogi, niby może żyć, ale jak? Prędzej czy później trafi na mur (np. na chorobę) i wtedy rodzi się wątpliwość, czy go pokona. Często słyszy się o ludziach, którzy pod wpływem choroby nawrócili się. Reżyser zdaje się pokazywać, że gdy wierzymy, zdarzają się cuda. To Maryja sprawiła ten cud. Czy na pewno? Przecież matka Pawła umarła. Tak, to prawda, ale z drugiej strony – Matka Boska zakończyła cierpienie kobiety. Matka odeszła, ale dwaj synowie zyskali ojca (w tej roli Robert Więckiewicz), który prawdopodobnie podejmie walkę z alkoholizmem.

            Film Tomasza Wiszniewskiego jest pełen prawdy i dowodzi, że ludzkie życie wypełniają radość, jak i smutek. ,,Wszystko będzie dobrze’’ to bardzo wartościowy film, który do mnie przemówił. Zwraca uwagę trafną obsadą, szczególnie piękną rolą Pawła, granego przez Adama Werstaka, wspaniałą grą pozostałych aktorów oraz muzyką Michała Lorenca. Mogłabym oczywiście ,,przyczepić się’’ do kilku szczegółów, ale to nie ma sensu, ponieważ temat i jego realizacja są bez zarzutu. Dziękuję Panu Tomaszowi Wiszniewskiemu za wyrażenie w piękny sposób emocji, uczuć, wiary i nadziei. Poruszenie takiego tematu to prawdziwe wyzwanie, z którego reżyser wywiązał się doskonale.

            ,,Wszystko będzie dobrze’’ poleciłabym wszystkim, a szczególnie tym, którzy uważają, że coś dzieje się bez przyczyny. Z ręką na sercu mogę przyznać, że nagrody za reżyserię, muzykę i pierwszoplanową rolę męską są w pełni zasłużone.

 

 K.P.

 Lubię szum czarnego krążka

Zdarzyło się to przed rokiem. Piotrek przyjechał na miesiąc wakacji do babci Adeli i dziadka Eustachego, Polanowa, niewielkiej miejscowości. Bardzo lubił tu przyjeżdżać. Dziadkowie mieszkali w dużym drewnianym domu na kamiennej podmurówce, otoczonym wspaniałymi dębami i pachnącymi krzakami bzu. Domek stał na pagórku. Niedaleko ,,królestwa’’ dziadków, w zacienionej dolince płynęła kręta rzeczka Dziwna. Było tu cicho i spokojnie, mimo że Adela i Eustachy mieli sąsiadów z pięciorgiem urwisów. Teraz jednak panował błogi spokój, bo sąsiedzi wyjechali do rodziny.

            Pewnego dnia Piotrek musiał zostać w domu, bo już  od kilku godzin z granatowych chmur lało jak z cebra. Najpierw chłopiec pomógł babci obrać grzyby, które zebrali z dziadkiem rano. A potem ruszył na zwiedzanie strychu, który nęcił go już od dawna swoimi zagadkami i ,,skarbami’’. Kiedy dziadkowie pozwolili mu na poszukiwania, dociekliwy wnuczek ruszył krętymi, skrzypiącymi schodami na górę. Stare, dębowe drzwi zamknięte były na solidny zamek, ale Piotrek bez trudu otworzył je i nieoczekiwanie znalazł się w innym świecie. Czuł się trochę niepewnie – skrzypiące schody, mrok panujący wewnątrz i ciężkie krople deszczu dudniące o dach sprawiły, że w królestwie dawnych mebli, książek i innych ,,skarbów’’ panował niesamowity i tajemniczy nastrój. Dlatego serce waliło Piotrkowi jak młotem.

            Strych był pełen szaf, szafeczek i innych przedmiotów, które zobaczył po raz pierwszy. Gdy zaświecił latarką, jego wzrok przykuły skrzynia i walizka leżące na solidnej dębowej półce. Co skrywają? Najpierw otworzył walizkę, która okazała się przedpotopowym gramofonem Bambino. Następnie sięgnął po wieko skrzyni. Gdy je uniósł, dostrzegł wewnątrz stos gramofonowych, czarnych płyt i pocztówek dźwiękowych. Pomyślał: ,,Ale skarby’’.

- Piotrusiu – dobiegł go głos babci Adeli. - Zejdź już do kuchni. Pora na kolację!

- Już schodzę – odkrzyknął młody poszukiwacz staroci. Wiedział, że z babcią się nie dyskutuje o punktualnym przybyciu na posiłki i w ogóle o punktualności.

- Boże, dziecko, jak ty wyglądasz! – bystre oczy babci szybko dostrzegły zmianę w wyglądzie ukochanego wnuka. – Szybko odstaw te pudła i szoruj do łazienki.

            Gdy po kwadransie czysty Piotrek wrócił do kuchni, spostrzegł babcię pochyloną nad stosem płyt, czarnych krążków.

- Zobacz – powiedziała drżącym głosem. – To płyta, którą Twój dziadek Eustachy dał mi w prezencie zaręczynowym razem z pierścionkiem. Kupił ją za ciężko zarobione pieniądze.

- Babciu, proszę, włącz gramofon. Posłuchamy.

            Starsza pani drżącymi dłońmi wyjęła czarny krążek z tekturowej koperty i położyła ją na metalowym talerzu. Delikatnie opuściła metalowe ramię z igłą. Po chwili oboje usłyszeli ,,Dziwny jest ten świat’’ Czesława Niemena.

- Babciu kochana, ja przecież to znam – ucieszył się Piotrek. – Nasza nauczycielka puszczała nam to na lekcji polskiego.

-  Ale chyba nie na adapterze jak z muzeum? – kpiąco spytała babcia.

- No nie, z kompaktu. Ale mówisz, że to dziadek Eustachy Ci to dał na zaręczyny? No, no. Niezły z niego kozak.

- Też tak sądzę. Nawet nie wiesz, jaką przyjemność mi sprawiłeś. Przy tej piosence zatańczyliśmy po raz pierwszy ze sobą. Bardzo ci dziękuję, wnusiu.

            Po tym niezwykłym odkryciu Piotrek już nigdy nie żartował z muzealnych sprzętów i muzyki słuchanej przez dziadków. Gdy po kilku miesiącach jego rodzice przygotowali przyjęcie na rocznicę ślubu Adeli i Eustachego, wśród wielu prezentów, na zaszczytnym miejscu stały dwie koperty z płytą ,,Dziwny jest ten świat’’: jedna, znaleziona przez Piotrka na strychu i druga – kupiona przez wnuczka za … uczciwie zarobione przez niego pieniądze.

 

A.B.

W 6. kolejce II LIGI Tenisa Stołowego drużyna UKS – u Białobrzegi rozegrała mecz na wyjeździe z MOSiR – em Grajewo. Rozgrywka zakończyła się zwycięstwem naszego zespołu 7 : 3. Dla zwycięzców punkty wywalczyli: Roman Skrzekut – 2,5. Szymon Roszkowski – 2, Maciej Bronakowski – 2, Michał Bronakowski – 0,5. Dla pokonanych: Tyberiusz Królewicz – 1,5, Mateusz Marczykowski – 1, Marcin Zawistowski – 0,5. Zespół UKS – u Białobrzegi zajmuje 2 miejsce i ma na koncie 5 zwycięstw (10 pkt; 41 : 9). Przed białobrzeskimi tenisistami mecze z faworytami drugoligowych rozgrywek: UKS – em Dojlidy Białystok i MOKS – em Słoneczny Stok Białystok. Życzymy dobrej gry i powodzenia.

 

UKS Białobrzegi

 w oddziale przedszkolnym 3-4 latków

Czas oczekiwania na Święta Bożego Narodzenia w naszym przedszkolu zakończyła wspólna wigilia, która odbyła się 22 grudnia. Dzieci w tym dniu wspólne kolędowały, dzieliły się opłatkiem, składały sobie życzenia oraz zjadły wspólny wigilijny obiad. Rozmowy przy wigilijnym stole wprowadziły wszystkich w świąteczną atmosferę, pełną radości, nadziei i życzliwości. Takie podniosłe chwile nie tylko utrwalają dzieciom znajomość tradycji i zwyczajów świątecznych, lecz również, co najważniejsze wzmacniają bliskie i serdeczne relacje. Wszystkie dzieci otrzymały również prezenty niespodzianki, podrzucone przez Świętego Mikołaja, co jeszcze bardziej wprowadziło dzieci w nastrój nadchodzących świąt.       E.Z

Wszyscy wszystkim ślą życzenia

Przed Wigilią (24 grudnia) poszczególne klasy spotkały się w świątecznie przystrojonych salach na klasowych wigiliach, które były owocem współpracy rodziców, wychowawców i uczniów. Na kilka chwil spotkaliśmy się przy wigilijnych stołach, by złożyć sobie życzenia, podzielić się opłatkiem, śpiewać kolędy, spróbować wigilijnych potraw i porozmawiać, oderwać się od codziennych problemów. W miłej i życzliwej atmosferze, przy stołach pachnących potrawami i sianem, spędziliśmy dobry czas razem.

J.

XII MEMORIAŁ

„Nie umiera ten, kto żyje w pamięci żywych”

ks. Jan Twardowski

18 grudnia w sali sportowej naszej szkoły odbył się XII Memoriał Mariana Kasjanowicza w tenisie stołowym, którego celem było uczczenie śp. Mariana Kasjanowicza (1933 – 2004), sybiraka, człowieka sportu, który tworzył tenis stołowy na Augustowszczyźnie, osoby przez wiele lat związanej z klubami naszego regionu: Lnem Kolnica, Spartą Augustów, UKS – em Netta, UKS – em Białobrzegi. Symboliczną wartość miała obecność i udział w turnieju Jerzego (syna), Kamila i Adama (wnuków) Kasjanowiczów. Cykliczne zawody zorganizowali: Urząd Gminy Augustów, Szkoła Podstawowa im. gen. Ignacego Prądzyńskiego w Białobrzegach, Uczniowski Klub Sportowy Białobrzegi.

         W turnieju, który okazał się prawdziwym maratonem, wystartowało: w kategorii otwartej – 50 zawodników, w kategorii 60+ - 7, w grze podwójnej – 21 debli. Tenisiści stołowi reprezentowali województwo podlaskie i warmińsko – mazurskie. Najlepsi w turnieju otwartym byli: 1. Jakub Chojnacki (Białystok), 2. Kamil Bagan (Olsztyn), 3. Mateusz Repke (Białystok), 4. Marcin Romanowski (Bielsk Podlaski), 5. Robert Karniej (Olecko), 6. Radosław Połubiński (Netta), 7. Maciej Bronakowski  (Białobrzegi), 8. Piotr Paul (Białobrzegi). W rywalizacji nestorów (60+) na podium stanęli: 1. Zdzisław Sadowski (Czarna Białostocka), 2. Tadeusz Omelianiuk (Augustów), 3. Henryk Szeszko (Augustów). W rywalizacja w grze podwójnej najlepsi okazali się Jakub Chojnacki / Mateusz Repke (Białystok) przed Arturem Górskim / Marcinem Romanowskim (Bielsk Podlaski), Piotrem Paulem / Szymonem Siłkowskim (Białobrzegi) oraz Jerzym i Kamilem Kasjanowiczami (Netta). Rodzinny debel z Netty okazał się prawdziwym zaskoczeniem turnieju gier podwójnych i zajął wysokie 4. miejsce.

         Zawodnicy zostali uhonorowani pucharami i nagrodami rzeczowymi. Nad sprawnym przebiegiem turnieju i życzliwą, sportową atmosferą czuwali organizatorzy: Artur Kuryło, Michał Bronakowski oraz Zdzisław Omelianiuk (sędzia główny). XII Memoriał przeszedł do historii i na pewno przyczynił się do popularyzacji tenisa stołowego w naszym regionie oraz Białobrzegów i naszej gminy. Dziękujemy zawodnikom i organizatorom.

 

A. / J.

Zima ,,żywych obrazów”

 

         Symboliczną datą otwierającą drzwi X muzy (kina) jest 28 grudnia 1895 roku. Wtedy w Grand Cafe w Paryżu odbyła się pierwsza publiczna projekcja filmowa, przygotowana przez braci Augusta i Ludwika Lumiere (konstruktorów kinematografu). Publiczności przedstawiono wtedy niespełna minutowe filmy - ,,żywe obrazy”: ,,Wjazd pociągu na stację w La Ciotat”, ,,Wyjście robotników z fabryki”. Warto też wspomnieć praprzodka komedii - ,,Polewacza polanego”. Były to raczej krótkie i proste, dokumentalne scenki, bardziej przypominające wzmianki prasowe. Wśród współtwórców kina możemy spotkać Polaka – Kazimierza Prószyńskiego, który w XIX wieku skonstruował pleograf. W XX wieku pojawiło się kilka kamieni milowych w rozwoju kina: dźwięk (1927) i film kolorowy (1939). To niewiarygodne, jaką drogę przeszło kino w tak krótkim czasie. Na ziemiach polskich (Kraków) pierwsza publiczna prezentacja tej nowinki technicznej odbyła się już 14 listopada 1896 roku, czyli zaledwie 125 lat przed Kevinem i ,,Avatarem”.

J.

Historia człowieka z ogromną pasją

,,Cinema Paradiso’’ Giuseppe Tornatore to włoski film fabularny z 1988 roku nagrodzony Oscarem oraz wieloma innymi nagrodami. Opowiada dzieje małego kina w miasteczku na Sycylii. Jest to również historia burzliwych dziejów kina od jego świetności do upadku. W filmie poznajemy też historię wielkiej przyjaźni Salvatore (granego przez trzech aktorów -Salvatore Cascio, Marco Leonardiego i Jacquesa Perrina) i kinooperatora Alfreda (w tej roli Philippe Noiret). Obu bohaterów, mimo różnicy wieku, połączyła wspólna pasja – kino.

         Na początku poznajemy Salvatore, ucznia piątej klasy podstawówki, którego jego bliscy nazywali Toto. Chłopiec wszystkie wolne chwile spędzał w kinie. Nie był zafascynowany tylko filmami, ale również sprzętem kinowym. Jego największym marzeniem była praca w kinie. Wszystko, czego się nauczył w zawodzie kiniarza zawdzięczał Alfredo. Pracownik kina był jedynym człowiekiem w okolicy, który znał się na obsłudze projektora oraz taśm filmowych.

Pewnej nocy w kinie wybuchł pożar, wskutek czego Alfredo utracił wzrok. To mały Toto uratował mu życie. Ponieważ w miasteczku nie było ani jednej pełnoletniej osoby, która umiałaby obsługiwać sprzęt, Salvatore otrzymał wymarzoną pracę. Oczywiście Alfredo, mimo swojej niepełnosprawności, pomagał chłopcu w jego obowiązkach.

         Lata wspólnej pracy sprawiły, że Alfredo i Toto bardzo się zaprzyjaźnili. Zawsze sobie pomagali i mogli na siebie liczyć. Pewnego dnia Salvatore poznał w szkole Elenę, nową koleżankę, w której zakochał się od pierwszego wejrzenia, niestety bez wzajemności. Alfredo wyczuł, że jego przyjaciel potrzebuje w tej sprawie pomocy. Udzielił chłopcu kilku rad, dzięki którym Salvatore i Elena stali się parą. Niestety, ich miłość nie trwała długo, bo dziewczyna musiała wyjechać. Po kilku latach Salvatore, za radą Alfreda, również opuścił rodzinne strony, by rozpocząć nowe życie. Zrobił to, mimo że uwielbiał pracę w kinie, swoich bliskich. Bał się tęsknoty za przyjacielem oraz rodziną. Jednak Alfredo nie chciał, by Toto resztę życia spędził na Sycylii. Wiedział, że jego młodego przyjaciela stać na więcej, na nowe życie.

         ,,Cinema Paradiso’’ Giuseppe Tornatore to film wart obejrzenia. Nie tylko ze względu na liczne nagrody, którymi został uhonorowany: Oscar, BAFTA, Złoty Glob. Wspaniale opowiedziany wątek romantyczny, wiele humorystycznych momentów (np. wspólne oglądanie filmów przez całe miasteczko, wycinanie z klisz scen pocałunków), wzruszające sceny – to wszystko, co ofiarował nam reżyser w swoim dziele. Cudowna historia, wspaniali aktorzy oraz nieziemska oprawa muzyczna Ennio Morricone, nadająca obrazowi wyjątkowy klimat, sprawiają, że ,,Cinema Paradiso’’ stał się od dzisiaj moim ulubionym filmem. Reżyser udowodnił, że magia Kina naprawdę istnieje …

   K.B.

Pojedynek na argumenty

 

,,Wiem, że nic nie wiem.”

Sokrates

Siódma klasa stanęła w szranki ciekawej rozgrywki – Obrony Sokratesa. Najpierw woźny sądowy przygotował skargę, którą odczytał sędzia. Następnie przemawiali oskarżony oraz obrońca i oskarżyciel, którzy powołali świadków obrony i oskarżenia. Stojąc przed obliczem sędziego, odpowiadali na pytania. Wystąpienia stron odbywały się pod czujnym okiem woźnego sądowego, który czuwał nad sprawiedliwym podziałem czasu wystąpień. Potem wszyscy uczestniczyli w tajnym głosowaniu. I wreszcie nastąpił punkt kulminacyjny – sędzia ogłosił wyrok. Ostatni głos należał do ,,Sokratesa”.

         Rozprawa okazała się pożytecznym doświadczeniem, które umożliwiło wszystkim uczestnikom przygotowanie się oraz udział. Wzbudziła prawdziwe emocje i pokazała, że decydująca okazała się siła argumentów, nie argument siły. Obrona Sokratesa była kolejnym etapem przygotowującym uczniów do debaty oksfordzkiej.

 

J.

 

Jasełka 2021