Jak zmotywować dziecko do nauki w domu?

W obecnej sytuacji wielu Rodziców staje przed problemem zmotywowania dziecka do systematycznej nauki. Zapewne nie wszystkie chętnie zabierają się do pracy. Wielu odkłada szkolne obowiązki na później,

z niezadowoleniem siada do książek, bo zamiast uczyć się i przygotowywać zadania wolałyby robić coś zupełnie innego.

Jak więc zmotywować dziecko do nauki w domu?Co zrobić, aby przestała być dla dziecka uciążliwym obowiązkiem i stała się dla niego przyjemnością?
Każde dziecko jest inne i inne metody będą najlepiej się sprawdzać przy wspieraniu jego motywacji do nauki, ale jest kilka uniwersalnych sposobów.

1.  To, co pomaga dziecku zmobilizować się do pracy, to dobra organizacja czasu nauki. Bardzo ważny jest stabilny harmonogram. Najlepiej, aby przygotowywało zadania  o stałej porze, w miejscu, gdzie jest cicho i spokojnie, gdzie dziecko może się skoncentrować  

i nic go nie rozprasza, gdzie w tle nie jest włączony telewizor. Przed przystąpieniem do nauki dobrze jest przygotować sobie wszystkie książki i pomoce, tak aby później nie przerywać pracy.

2. Naukę warto rozpocząć od najtrudniejszego zadania, kiedy jest się jeszcze wypoczętym. Wskazane jest również rozdzielanie materiału na krótsze partie, włączanie przerw. Jest to zwłaszcza bardzo ważne w przypadku młodszych dzieci. Przeciętne dziecko w klasie I potrafi skupić się na 15 minut, w klasie III na pół godziny. Przerwę trzeba zrobić gdy dziecko zaczyna mieć problemy z koncentracją uwagi, jest zmęczone.
3. Ważna jest również systematyczność. Dziecko zachęcone do systematyczności samo szybko zauważy, że przyswajanie wiedzy stopniowo i małymi partiami zajmuje stosunkowo niewiele czasu i nie wymaga zbyt dużego wysiłku.
4. Duży wpływ na motywację ma także pozytywna ocena rezultatów własnej pracy. Każdy lubi, gdy jego starania są doceniane. Pamiętajmy więc, aby zauważać nawet niewielkie osiągnięcia dziecka i aby chwalić je nawet za drobne postępy. Nie stawiajmy dziecku zbyt wygórowanych wymagań, swoje oczekiwania dostosujmy do jego możliwości. Dzieci różnią się między sobą pod względem zdolności do nauki. Warto doceniać nie tylko końcowy efekt pracy, ale również sam fakt przystąpienia do niej, wysiłek wkładany w proces uczenia się. Jest to szczególnie ważne w przypadku słabszych uczniów, którzy często pomimo dużego nakładu pracy i czasu osiągają nie zawsze zadowalające efekty. Jeśli rodzice będą skupiać uwagę jedynie na niepowodzeniach dziecka, wówczas szybko straci ono chęć do nauki. Najlepszy efekt da pochwała konkretna, wskazująca na pozytywne działanie np. „Świetnie obliczyłaś to zadanie z matematyki”, „Znalazłaś bardzo dobrą drogę do rozwiązania tego zadania”, „Fantastycznie narysowałaś tego psa”.
5. W przypadku zniechęcenia dziecka lub doświadczenia przez niego porażki – nie należy zaprzeczać jego uczuciom mówiąc, że nic się nie stało, lecz nazwać jego uczucia (np. widzę, że jest ci bardzo smutno, że martwisz się, że zadanie  sprawia ci trudność),  należy zachęcić je do wymyślenia, jak można rozwiązać dany problem, zaproponować własne pomysły i wspólnie zdecydować, które pomysły wydają się możliwe do zrealizowania.
6. W nauce warto stosować różnego rodzaju techniki ułatwiające zapamiętywanie. Notatki z wykorzystaniem różnych kolorów, podkreśleń i zabawnych rysunków, bazowanie na skojarzeniach, robienie wykresów, map myśli. Wszelkiego rodzaju fiszki, czyli słowa klucze i hasła w książkach, na tablicy, ścianie, biurku. To wszystko może pomóc dziecku lepiej i bardziej trwale opanować materiał.
7. Dziecko może też nie rozumieć, po co się uczy kiedy, nie odbywają się normalne zajęcia szkolne. Pomóżmy więc dziecku dostrzec korzyści, jakie może odnieść z posiadanej wiedzy. Dzieci stawiające sobie za cel zdobycie wiedzy lepiej się uczą, czerpią większą przyjemność z nauki. Tutaj wsparcie rodziców i dawanie przykładu własnym postępowaniem jest niezastąpione. Już samo okazanie zainteresowania może zdziałać bardzo wiele. Zachęcajmy dziecko do rozmów, do myślenia, do wyrażania własnych opinii. Rozbudzajmy               w nim zainteresowanie otaczającym światem. Pokażmy mu, że nauka naprawdę może być interesująca i przyjemna.
8. Nie wyręczajmy dziecka w przygotowaniu lekcji. To bardzo ważne. Kiedy prosi o pomoc, nie podawajmy mu gotowych rozwiązań, ale jedynie na nie naprowadźmy, udzielmy wskazówek, wyjaśnijmy wątpliwości. Zachęćmy  do samodzielności. Samodzielnie rozwiązane zadanie może dostarczyć dziecku dużej satysfakcji, wzmacnia w nim również poczucie, że jest w stanie poradzić sobie z trudnościami. Jest to szczególnie ważne, ponieważ uczeń posiadający wiarę w swoje siły nie zraża się niepowodzeniami, a stawiane przed nim zadania traktuje nie jak uciążliwe obowiązki, ale jak przyjemne wyzwanie, któremu jest w stanie sprostać.

Podsumowując, jeśli chcesz pomóc dziecku zwiększyć motywację do nauki:

• podkreślaj znaczenie nauki w życiu człowieka,
• powtarzaj myśl, że nauka jest celem sama w sobie,
• doceniaj pracę i samodzielność,
• dostrzegaj osiągnięcia dziecka,
• nie krytykuj, nie oceniaj,
• pomagaj, ale nie wyręczaj,
• nie wyśmiewaj niepowodzeń, ale wskaż jak można uczyć się na błędach,
• nie stawiaj wymagań wobec dziecka ponad jego możliwości,
• wzbudzaj w dziecku zainteresowania wieloma dziedzinami życia,
• stwórz warunki do poszerzenia wiedzy i doświadczeń dziecka,
• pomagaj w rozwinięciu umiejętności potrzebnych w nauce (czytanie,

zapamiętywanie, notowanie, koncentracja uwagi i inne),

• wspieraj!

 

                                                                                      Pedagog szkolny